Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Το ψωμί... ψωμάκι!

Η αναζήτηση ενός καλού ψωμιού μπορεί να γίνει πολύ σοβαρή υπόθεση... Γιαυτό και γω για μεγάλο χρονικό διάστημα 2-3 ετών έχοντας ψάξει αρκετά σε φούρνους και πρατήρια, είχα καταλήξει να φτιάχνω το δικό μου ψωμί, ζυμωτό και παραδοσιακό, με προζύμι, χωρίς αρτοπαρασκευαστές, χωρίς εύκολες λύσεις. Η μόνη πολυτέλεια στην οποία ενέδωσα τελικά όταν έμεινα έγκυος και δεν μπορούσα να ζυμώνω με τα χέρια μου, ήταν ένα δυνατό μίξερ για να αντέχει να ανακατεύει τη ζύμη χωρίς να καίγεται το μοτέρ του...(και χωρίς να κουράζομαι εγώ)
Το πρόβλημα που συνήθως μου δημιουργούσε στο τραπέζι όταν το έβγαζα, ήταν οτι δύσκολα ξεκολλούσε κάποιος απο το ψωμί, για να δοκιμάσει το κυρίως γεύμα....

Υλικά (για ένα μεγάλο καρβέλι)

1 1/2 κιλό περίπου αλεύρι κίτρινο (σκληρό) βιολογικό
1 δόση προζύμι
2 κουταλιές της σούπας μέλι
1 κουταλιά της σούπας αλάτι
3 φλιτζάνια χλιαρό νερό

Εκτέλεση

Το προηγούμενο βράδυ "πιάνω" το προζύμι. Δηλαδή, σε ένα μπολ βάζω το προζύμι που έχω προμηθευτεί ή έχω κρατήσει από προηγούμενη φορά, διαλύοντάς το με 1 φλιτζάνι χλιαρό νερό. Προσθέτω αλεύρι ώσπου να γίνει ένας χυλός πηχτός. Το σκεπάζω και το αφήνω σε ζεστό μέρος για όλο το βράδυ να φουσκώσει.
Την άλλη μέρα, διαλύω το μέλι  και το αλάτι σε ζεστό νερό να λιώσουν καλά, και προσθέτω και ένα κρύο φλιτζάνι νερό, ώστε να έχουμε ένα χλιαρό μείγμα που δεν θα κινδυνέψει να καταστρέψει το προζύμι μας. Τα ρίχνω στον κάδο του μίξερ, μαζί με το προζύμι που έφτιαξα την προηγούμενη νύχτα, και προσθέτω λίγο-λίγο το αλεύρι ενώ αυτό αναδεύει, μέχρι να γίνει μια ζύμη ελαστική και μαλακή.
Αν δεν υπάρχει μίξερ, φυσικά η διαδικασία γίνεται με τα χέρια μέσα σε ένα μεγάλο μπολ.
Γύρω στα 10 λεπτά ζυμώματος με το μίξερ, 15 με τα χέρια και το αφήνουμε να ξεκουραστεί και να φουσκώσει ώσπου να γίνει διπλάσιο σε όγκο σε ζεστό μέρος, σκεπασμένο και κουκουλωμένο με πετσέτες και κουβέρτες. 
2-3 ώρες μετά, ανάλογα τη θερμοκρασία του χώρου και την δύναμη που θα έχει το προζύμι, το ζυμάρι φουσκώνει και το ξαναζυμώνουμε αυτή τη φορά όμως του δίνουμε και το σχήμα που θέλουμε στο ταψί που θα το ψήσουμε. Στρόγγυλο ή μακρόστενο, πάνω σε μια λαδόκολλα για να μην κολλήσει, το χαράζουμε ή το τρυπάμε στην επιφάνεια με ένα καλαμάκι για να μην σκάσει όπου θέλει αυτό στο ψήσιμο και ξανά το αφήνουμε να φουσκώσει σκεπασμένο με μια πετσέτα για καμιά ώρα. 
Εντωμεταξύ εμείς ετοιμάζουμε και τον φούρνο προθερμαίνοντάς τον στους 180 βαθμούς με αέρα και βάζουμε και ένα σκεύος με νερό στον πάτο του φούρνου για να διατηρεί υγρασία καθώς θα ψήνεται το ψωμί. Φουρνίζουμε όταν είμαστε έτοιμοι και για την πρώτη μισή ώρα στους 180, και μετά αφαιρούμε το νερό και συνεχίζουμε στους 200 για άλλη μισή ώρα περίπου μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια και το ψωμί να ψηθεί καλά. Το καταλαβαίνουμε αν όταν το βγάλουμε από το φούρνο κάνει τον χαρακτηριστικό κούφιο ήχο όταν χτυπήσουμε τον πάτο του.
Το αφήνουμε να κρυώσει σε μια σχάρα πάνω, και κόβουμε για να φάμε κατά βούληση!
Καλή επιτυχία και καλή όρεξη. 
Μ.Μ

10 σχόλια:

  1. Με τα χέρια για να κάνει και καλή γυμναστική! Χεχε!
    Ρε λες να...;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. KitsosMitsos ...γιατί όχι? θα κάνεις και μπράτσα! :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μέλι ε; δεν το έχω δοκιμάσει έτσι, είδες τελικά ακόμη κι αυτά που νομίζεις ότι κατέχεις μπορούν με μια μικρή παραλλαγή να απογειωθούν, νομίζω ότι θα το δοκιμάσω (με το χέρι πάντα...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αν το κάνω με αλεύρι ολικής αλλάζει κάτι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. blueprints, το μέλι το έβαλα εγώ γιατί το ξυνό του προζυμιού δεν μου πολυαρέσει. Αν εσένα σου αρέσει δοκίμασε και χωρίς αυτό. Αν και η λίγη γλύκα (γιατί λίγη είναι) του πάει πολύ!

    TheoCoach, με ολικής σκέτο αλλάζει το οτι δεν φουσκώνει εύκολα και γίνεται πολύ συμπαγές. Ή θα βάλεις μαγιά με ολικής πουχει πιο πολλή δύναμη, ή θα βάλεις ανάμεικτο αλεύρι (και ολικής και κίτρινο) για να αποδώσει καλά το προζύμι. Αυτά απο τη δική μου πείρα πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Οτι και να μου πεις εγώ δεν πρόκειται να ξανακάνω ψωμί μετά από την τελευταία προσπάθεια που έβαλα όλη την οικογένεια να ζυμώνει (μέχρι και τον παππού επιστράτευσα) και το αποτέλεσμα ήταν να βγει από το φούρνο μία κοτρόνα με την οποία έκανες τον τέλειο φόνο.
    Φαίνεται οτι όταν ο Θεός μοίραζε αυτήν την δεξιότητα (της μαγειρικής) εγώ.........απουσίαζα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. xristin, και οι αποτυχίες μέσα στο πρόγραμμα είναι! τι νομίζεις, οτι εγώ το πέτυχα με την πρώτη???
    καταλαβαίνω την απογοήτευσή σου γιατί την έχω περάσει και γω πολλάκις, αλλά ξαναδοκιμάζω μέχρι να μου κάτσει... γιατι, ως γνωστόν, "κιαν σου κάτσει???" :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εμένα το πολύ-πολύ να μου κάτσι η ........κολόνα του σπιτιού.
    Για την φραντζόλα.....το αποκλείω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή