Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Mπουγάτσα - η επιστροφή!

Είχα πει σε προηγούμενο ποστ, ότι κάθε πίτα με κρέμα συνήθως την βαφτίζουμε μπουγάτσα.
Και έτσι είχα φτιάξει αυτή την συνταγή με έτοιμο φύλλο κρούστας.
Ελα όμως που μέσα μου αυτό με έτρωγε! Και γιατί δηλαδή να μη φτιάξω εγώ φύλλο, και γιατί να μην προσπαθήσω και άλλα τέτοια που με βασανίζουν κατά καιρούς και ο άντρας μου τα συνοψίζει στην γραφική έκφραση "σε τρώει ο κ.... σου!"
Ρώτησα λοιπόν, στην πατρίδα (Θεσ/νικη) ποιο αλεύρι κάνει ωραίο φύλλο την μαστόρισσα θεία μου, το πήρα, το κουβάλησα εδώ στο νότο, (5 κιλά, ο άντρας μου όταν ξεφόρτωσε το αλεύρι ολίγον μουρμούριζε... δεν πειράζει όμως) και έκανα ένα φύλλο... μα ένα φύλλο.... άλλο πράγμα!
Τόσο λεπτό και τραγανό, δεν έχω ξαναπετύχει στη ζωή μου! Δεν το πίστευα στα μάτια μου!

1.φουρνίζουμε
2. ξεφουρνίζουμε
3. αναποδογυρίζουμε
4. κόβουμε
5. σερβίρουμε!
Η συνταγή είναι η ίδια στην κρέμα όπως πριν, και ίδια στο φύλλο όπως σε άλλες πίτες που έχω κάνει στο παρελθόν. Οπότε κατοχυρώθηκε! Όταν θέλω αλεύρι για φύλλο μπουγάτσας, διαλέγω αλεύρι Κούλα! :)


Αχ Κούλα, Κούλα....(πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος! -άσχετο)

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

ρυζότο αλα γεμιστά!

Τα γεμιστά είναι το αγαπημένο μου φαγητό! Ομως το χειμώνα που οι ντομάτες δεν είναι στα καλύτερά τους, είναι λίγο δύσκολο να βρεις τις κατακόκκινες, ώριμες, γλυκές ντομάτες που λατρεύω να γεμίζω -και να τρώω- το καλοκαίρι. Αυτός όμως δεν είναι λόγος να μην απολαύσουμε την υπέροχη γέμιση σε ένα ρυζότο ντοματένιο με τα αρώματα των γεμιστών και κάτι παραπάνω...


Υλικά:
(για 3-4 άτομα)
1 κούπα ρύζι καρολίνα
1 μέτριο κρεμμύδι ξερό
2 μέτριες ντομάτες
1 1/2 λίτρο έτοιμο σπιτικό ζωμό κότας
μαϊντανό
θυμάρι
δυόσμο
τριμμένο τυρί πεκορίνο
λίγο κανέλα
λίγο μοσχοκάρυδο
Λάδι

για γαρνίρισμα:
λίγα φυλλαράκια μαϊντανό
σκόνη τσίλι
φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Εκτέλεση
Σοτάρουμε το κρεμμύδι στο λάδι και μετά ρίχνουμε την ντομάτα τριμμένη στον τρίφτη. Ανακατεύουμε λίγο και ρίχνουμε το ρύζι. Στη συνέχεια προσθέτουμε λίγο από το ζωμό στο ρύζι μέχρι να το "πιει" και μετά λίγο ακόμα. Αυτή τη διαδικασία την συνεχίζουμε ως το τέλος που θα δούμε ότι το ρύζι μαλάκωσε. Κάπου στη μέση προσθέτουμε τα μυρωδικά και τα μπαχαρικά μας. Όταν είμαστε έτοιμοι να το κατεβάσουμε φροντίζουμε να είναι χυλωμένο και όχι στεγνό, προσθέτουμε και το πεκορίνο και το τρώμε χωρίς να περιμένουμε περισσότερο από 5 λεπτά. Γαρνίρουμε από πάνω με λίγο φρεσκοτριμμένο πιπέρι και λίγο μέτρια καυτερή σκόνη τσίλι, αν αγαπάμε λίγη ένταση και φυλλαράκια μαϊντανού.

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Sweet October!

Ο Οκτώβριος εξελίχθηκε τελικά ως ο μήνας των μπισκότων και των cupcakes!
Aπο τη στιγμή που ξεκίνησα να φτιάχνω, δεν είχα σταματημό! Τι ζαχαρόπαστες, τι βουτυρόκρεμες, τι γλάσα... όλα τα δοκίμασα και εξακολουθώ να τα δοκιμάζω και να βελτιώνω κάθε φορά την τεχνική μου!
Νομίζω οτι βρήκα αυτό που ήθελα πάντα να κάνω: να συνδυάσω τις δύο μεγάλες μου αγάπες! Την κουζίνα και την ζωγραφική!
Βουτηγμένη λοιπόν στην άχνη και στο βούτυρο σχεδόν καθημερινά, μετά απο τα cupcakes σας παρουσιάζω μερικά απο τα δημιουργήματά μου σε χριστουγεννιάτικα μπισκότα και έπονται κιάλλα όσο θα πλησιάζουμε προς τις γιορτές!





Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Τα δικά μου cupcakes!

Σήμερα έφτιαξα και γω τα πρώτα μου cupcakes!
Πολλά έχω ακόμα να μάθω... αλλά η επαφή με την ζαχαρόπαστα για να φτιάξω τη διακόσμηση, με γύρισε πίσω στην εποχή της πλαστελίνης! Πολλά απο τα κόλπα που χρησιμοποιούσα τότε ξεθάφτηκαν απο το υποσυνείδητο σιγά-σιγά...
Η δε κόρη μου, βρήκε τη χαρά της να παίζει με τα μικρά κομμάτια που περίσευαν και ότι δεν της άρεζε πολύ απλά, το έτρωγε! (Και γω το ίδιο!)














Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Mπισκότα σαμπλέ

Πάντα τα είχα στην καρδιά μου ως τα αγαπημένα μου. Όπου τα έβρισκα αυτά προτιμούσα. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα ακριβώς το όνομά τους αλλά τελευταία το έμαθα και αυτό. Χάρη στη συνταγή που βρήκα τυχαία σερφάροντας στο διαδίκτυο.
Την δοκίμασα με κακάο και αμύγδαλα, σκέτα με παπαρουνόσπορο, ανάμεικτα και φυσικά το αποτέλεσμα με αποζημίωσε!
Συνταγή δεν θα γράψω, την έχουν ήδη γράψει άλλοι
Εγώ απλά θα ανεβάσω τη φωτογραφία από τα αγαπημένα μου σαμπλεδάκια που δε χορταίνω να τα βλέπω, να τα φωτογραφίζω και να τα τρώω φυσικά! 


Ευχαριστώ Βίκυ για τη συνταγή! Είναι πραγματικά υπέροχη!!!

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Κρεμόπιτα ή αλλιώς wannabe μπουγάτσα

H λέξη "μπουγάτσα" για μας τους βόρειους είναι ιερή. Δεν είναι απλώς μια γλυκιά πίτα με άχνη και κανέλα, η μπουγάτσα χαρακτηρίζεται από το φύλλο. Τώρα όμως που πια είμαι στο νότο, τα πράγματα δεν είναι τόσο αυστηρά. Όλες οι πίτες με κρέμα βαφτίζονται μπουγάτσες και φυσικά ούτε λόγος για μπουγάτσα με τυρί, σπανάκι, κιμά... 
Ο tempora, o mores!
Ήξερα οτι το να κάνω μπουγάτσα στο σπίτι δεν είναι εφικτό, γιατί δεν έχω την τεχνογνωσία να φτιάξω το φύλλο. Ήθελα όμως να φτιάξω κάτι που να μοιάζει αρκετά και να χει και πετυχημένη κρέμα. Τα κατάφερα λοιπόν, να φτιάξω την πρώτη μου μπουγάτσα wannabe, τουτέστιν, κρεμόπιτα για να βάζουμε και τα πράγματα στη θέση τους!


Υλικά
500γρ. φύλλο κρούστας
900γρ. γάλα φρέσκο πλήρες
75γρ. βούτυρο lurpak για την κρέμα
135γρ. σιμιγδάλι ψιλό
210γρ. ζάχαρη
1 αυγό μεγάλο
2 βανίλιες
150γρ. βούτυρο λιωμένο για τα φύλλα
άχνη ζάχαρη και κανέλα για πασπάλισμα

Εκτέλεση

Καβουρντίζουμε το σιμιγδάλι με το βούτυρο για λίγο και μετά ρίχνουμε το γάλα, τη ζάχαρη και τη βανίλια και ανακατεύουμε συνεχώς μέχρι να πήξει το μείγμα. Το βγάζουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε το αυγό ανακατεύοντας ζωηρά να μην ψηθεί. Όταν βεβαιωθούμε ότι έχει ενσωματωθεί χωρίς να διατρέχει κίνδυνο να γίνει ομελέτα, αφήνουμε το μείγμα στην άκρη να κρυώσει.
Να κρυώσει καλά όμως γιατί είναι σημαντικό να μην είναι ζεστή η κρέμα όταν θα τη βάλουμε στα φύλλα ανάμεσα. Εγώ πχ που είμαι και ανυπόμονη, πήγα βόλτα για φωτογραφίες και γύρισα μετά κάνα 2ωρο.
Μετά βουτυρώνουμε το ταψί και ένα ένα τα φύλλα, μέχρι να βάλουμε τα μισά και ρίχνουμε την κρέμα ανάμεσα. Εναλλακτικά μπορούμε να πάρουμε φύλλο-φύλλο και να τυλίξουμε την κρέμα ρολό και να την βάλουμε στριφτή στο ταψάκι. Βάζουμε και τα υπόλοιπα φύλλα με το βούτυρο και την ψήνουμε στους 180 για 35 λεπτά ανάλογα με τον φούρνο.
Τη σερβίρουμε αφού την κόψουμε κομματάκια πασπαλισμένη με άχνη ζάχαρη και κανέλα.
Καλή επιτυχία και καλή όρεξη.
Μ.Μ

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

Ρυζοσαλάτα με ξηρούς καρπούς*

Αυτά είναι... κάνεις ένα τραπέζι και έχεις μετά υλικό για αρκετά ποστ! Ένα ακόμα συνοδευτικό που έφτιαξα τις προάλλες για την παρέα ήταν αυτή η σαλάτα που πρώτη φορά έφτιαχνα -με αρκετή επιφύλαξη γιατί δεν ήξερα και τα γούστα των καλεσμένων- αλλά είχε μεγάλη επιτυχία και αποδοχή και γιαυτό την σημειώνω στα αγαπημένα και για μελλοντική χρήση!


Υλικά (για 4 άτομα)

1/2 φλ. τσαγιού άγριο ρύζι
1/2 φλ.τσαγιού ρύζι μπασμάτι
1 φλ. τσαγιού ζωμό κοτόπουλου ή λαχανικών
3/4 φλ.τσαγιού σταφίδες μαύρες
1/2 φλ. τσαγιού αμύγδαλα λευκά, κομμένα στη μέση και καβουρντισμένα
1 κουτ. σούπας κουκουνάρι
1 κουτ. σούπας μαϊντανό ψιλοκομμένο
5 φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα
χυμό και φλούδα από ένα λεμόνι
3 κουτ. σούπας ελαιόλαδο
αλάτι
πιπέρι

Εκτέλεση

Βράζουμε το άγριο ρύζι -με προσοχή μη μας δαγκώσει- με το ζωμό λαχανικών, σύμφωνα με τις οδηγίες που υπάρχουν πάνω στο κουτί**.Θέλει την ώρα του γύρω στα 50 λεπτά μέχρι να μαλακώσει και να ανοίξει να φανεί απο μέσα το άσπρο του. Το αφήνουμε στην άκρη να κρυώσει εντελώς. Αν έχει μείνει νερό το σουρώνουμε.
Σε δεύτερη χωριστή κατσαρόλα βράζουμε το μπασμάτι μεσα σε αλατισμένο νερό. Αυτό θέλει λιγότερη ώρα, και προσοχή γιατί το νερό του εξαντλείται γρήγορα και μπορεί να μην το πάρουμε χαμπάρι. (στο τσακ το πρόλαβα εγώ)
Το θέλουμε κι αυτό κρύο και χωρίς υγρά, οπότε το αφήνουμε να κρυώσει αλλά το ανακατεύουμε που και που γιατί έχει την τάση να κολλάει.
Όταν κρυώσουν και τα δύο τα ανακατεύουμε σε μια σαλατιέρα. Προσθέτουμε και όλα τα άλλα υλικά, αλατοπιπερώνουμε και είναι έτοιμο!

Καλή επιτυχία και καλή όρεξη.
Μ.Μ


* Η συνταγή δεν είναι δικής μου έμπνευσης αλλά τη βρήκα στο βιβλίο συνταγών "Σαλάτες - 89 μοναδικές συνταγές" από την Μυρσίνη Λαμπράκη
**Η συνταγή του βιβλίου έλεγε 10 λεπτά αλλά σε αυτήν την περίπτωση θα ξέρετε ότι θα είναι αρκετά σκληρό.

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Τυρόπιτα η εκλεκτή

Περίμενα καιρό να δροσίσει λιγάκι γιατί με έτρωγε το χέρι μου να ανοίξω φύλλο...και με τη ζέστη που είχε τον τελευταίο καιρό, δεν το αποφάσιζα να το κάνω. Σήμερα λοιπόν, πρώτη μέρα με βροχή, πρωτοβρόχια τα λέγαμε στο σχολείο, είπα ότι ήρθε η ώρα να φτιάξω μια τυρόπιτα. Τελικά όμως έφτιαξα δύο! Το φύλλο κ η γέμιση που έφτιαξα ήταν για δύο ταψιά και έτσι έφτιαξα το ένα και το άλλο το έβαλα στην κατάψυξη για να είναι έτοιμο για ψήσιμο όποτε το θελήσω. Τι άλλο άλλωστε μπορούσα να κάνω με τόση φέτα που είχα στο ψυγείο?


Υλικά (για 2 ταψιά)

για τα φύλλα
1 κιλό αλεύρι
30γρ. ελαιόλαδο
15γρ. αλάτι
15γρ. ξύδι
600γρ. νερό παγωμένο
βούτυρο soft βιταμ σε θερμοκρασία δωματίου

για τη γέμιση
600γρ. φέτα
2 αυγά βιολογικά
3 κουτ. αλεύρι
3 κουτ. βούτυρο
2 ποτήρια γάλα
μοσχοκάρυδο, αλάτι
και ένα κρόκο αυγού για άλειμμα

Εκτέλεση

Ρίχνουμε το αλεύρι και στο κέντρο το λάδι, ξύδι και το αλάτι και ζυμώνουμε προσθέτοντας λίγο λίγο το νερό μέχρι να γίνει το ζυμάρι μας λείο, μαλακό και να μην κολλάει στα δάχτυλα.
Το αφήνουμε να ξεκουραστεί για 1-1.5 ώρα.
Εντωμεταξύ, βάζουμε σκούπα, σιδερώνουμε, ταΐζουμε τα παιδιά, α! και φυσικά, φτιάχνουμε την μπεσαμέλ!
Σοτάρουμε το αλεύρι στο βούτυρο, μέχρι να πάρει χρώμα και άρωμα και προσθέτουμε το γάλα χλιαρό ενώ ανακατεύουμε ζωηρά. Αφού πάρει βράσει το μείγμα, αλατομοσχοκαρυδίζουμε, και στο τέλος προσθέτουμε τα αυγά με σβέλτες κινήσεις ανακατεύοντας για να μην γίνουν ομελέτα. Το αφήνουμε στην άκρη, πλάι στο τριμμένο τυρί φέτα που είχαμε πριν θρυμματίσει αλλά ξέχασα να το αναφέρω.
Αφού πέρασε μ'αυτά και με κείνα η ώρα, πιάνουμε στα χέρια μας το ζυμάρι.
Το χωρίζουμε σε κομμάτια, όσα φύλλα έχουμε πρόθεση να κάνουμε. Εγώ είχα πρόθεση να κάνω καμιά 10αριά αλλά τελικά έκανα 18. Οπότε μην χολοσκάτε, όπως έρθουν τα πράγματα...
Τα ανοίγουμε σε μικρά κυκλάκια όπως φαίνεται στη φωτογραφία και ανα δύο τα ενώνουμε με βούτυρο στη μέση που απλώνουμε με το πινέλο.


Τα μαζεύουμε το ένα πάνω στο άλλο τα ζευγάρια, με ενδιάμεσα νισεστές για να μην κολλήσουν.


Καλό είναι να κάνετε ζυγό αριθμό από φύλλα αλλιώς κάποιο θα μείνει μαγκούφης!
Όταν τελειώσουν αυτές οι διαδικασίες, θα έχει αρχίσει να πονάει ήδη η μέση αλλά θα ναι αργά να σταματήσετε.
Συνεχίζουμε ξεκινώντας με το άνοιγμα των φύλλων.
Λαδώνουμε το ταψί και παίρνουμε το πρώτο που είχαμε κάνει ζευγάρι και περίμενε στην αναμονή περισσότερο για να μην μας κάνει σκηνή.
Το ανοίγουμε στη διάμετρο που είναι το ταψί και το στρώνουμε. Έτσι έχουμε ανοίξει 2 φύλλα με μια κίνηση! Χα χα!
Λαδώνουμε πάνω από το φύλλο και συνεχίζουμε με το επόμενο.
Βάζουμε 2 - 3 διπλά φύλλα και μετά βάζουμε τη γέμιση που εντωμεταξύ έχουμε ενσωματώσει μέσα στη μπεσαμέλ και τη φέτα.
Συνεχίζουμε με τα φύλλα το ίδιο μοτίβο. 2-3 διπλά και από πάνω και έτοιμη η -πρώτη- πίτα!
Όποιος έχει κουράγιο συνεχίζει και τη δεύτερη, αλλιώς βάλτε στην κατάψυξη τα διπλά φυλλαράκια και συνεχίζετε μια άλλη μέρα.
Εγώ η μαζόχα συνέχισα...
Στο τέλος αλείφουμε από πάνω τον κρόκο διαλυμένο σε λίγο νεράκι, και χαράσσουμε την πίτα πριν τη βάλουμε στο φούρνο στους 180 στις αντιστάσεις, να ψηθεί για μια ώρα περίπου.
Πρό
Μετά













Αυτά τα ολίγα.
Καλή επιτυχία και καλή όρεξη!
Μ.Μ

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

Μελιτζανομπουρεκάκια φούρνου


Πέρασε πολύς καιρός! Κόσμος πήγε, έφυγε, ήρθε, ξανάφυγε....τόσες οι δουλειές που ούτε λόγος για να βρω χρόνο για ποστ! Τώρα όμως που τα πράγματα λίγο ηρέμησαν -που λέει ο λόγος δηλαδή- και πέρασαν οι δικές μας γιορτές, σκέφτηκα να καταχωρήσω μια συνταγή που έκανα τις προάλλες στο σπίτι που ήρθαν μερικοί φίλοι για κρασάκι. Κρασάκι και μεζεδάκι λοιπόν για την παρέα και να ένα μεζεδάκι....


Υλικά

2 κιλά περίπου μελιτζάνες τσακώνικες
λάδι για τηγάνισμα
αλάτι
μπέικον σε λωρίδες

για τη γέμιση
200γρμ τυριά ανάμεικτα (φέτα, γραβιέρα, ρεγκάτο)
1 αυγό βιολογικό
λίγο δυόσμο

για την μπεσαμέλ
2κουταλιές αλεύρι
2 κουταλιές βούτυρο
1 ποτήρι περίπου γάλα
μοσχοκάρυδο
1 αυγό βιολογικό

Εκτέλεση
Ξεκινάμε κόβοντας τις μελιτζάνες κατά μήκος και βάζοντάς τες στο αλάτι και μετά στο νερό για να ξεπικρίσουν αν τυχόν είναι πικρές.. και επειδή αυτό δεν το ξέρουμε καλύτερα να το κάνουμε για να χουμε το κεφάλι μας ήσυχο! :)
Τις τηγανίζουμε και τις αφήνουμε να στραγγίξουν. Αν τις έχουμε έτοιμες από το προηγούμενο βράδυ ακόμα καλύτερα. Θα προλάβουν να ξεράσουν το λάδι καλύτερα.
Ετοιμάζουμε το μείγμα με τα τριμμένα τυριά, το αυγό και τον δυόσμο. Αλάτι δε συνιστώ να βάλετε γιατί τα τυριά είναι αλμυρά. Καλύτερα να αλατίσετε λίγο τις μελιτζάνες μετά το τηγάνισμα και την μπεσαμέλ όσο πρέπει.
Βάζουμε δύο-δύο ή τρείς-τρείς τις μελιτζάνες και στην άκρη λίγο από τη γέμιση. Το τυλίγουμε ρολό κατά μήκος και στο τέλος τα τυλίγουμε από πάνω από την αντίθετη τώρα κατεύθυνση το μπέικον για να κλείσει τα τυριά από το πλάι και να μην τρέξουν στο ταψί. Τα τοποθετούμε σε πυρεξάκι ή ταψί (εγώ προτίμησα πυρέξ για να σερβιριστούν απευθείας από κει στο μπουφέ) όπως φαίνεται στη φωτογραφία χωρίς να αφήνουμε κενά μεταξύ τους.


Ετοιμάζουμε την μπεσαμέλ. Λιώνουμε το βούτυρο και ρίχνουμε το αλεύρι και το καβουρντίζουμε ώσπου να πάρει ελαφρύ χρώμα και άρωμα και μετά ρίχνουμε το γάλα χλιαρό και ανακατεύουμε ζωηρά να μη σβολιάσει και τέλος καρυκεύουμε με αλάτι και μοσχοκάρυδο. Κατεβάζουμε από τη φωτιά μόλις πάρει μια βράση ενώ δεν σταματάμε καθόλου το ανακάτεμα!
Βάζουμε πάνω από κάθε μελιτζάνα αρκετή μπεσαμέλ αλλά όχι τόση που να σκεπάσει όλη τη μελιτζάνα για να ξεχωρίζει η κάθε μια και να μπορεί να σερβιριστεί πιο εύκολα. 


Σε αυτό το στάδιο μπορεί να μπει στο ψυγείο και να το ψήσουμε στους 200 βαθμούς μέχρι να ροδίσουν τα μπουρεκάκια, περίπου μια ώρα πριν σερβιριστεί.
Καλή επιτυχία και καλή όρεξη!
Μ.Μ

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Iμαμ-μπαϊλντί

Μεγάλη βδομάδα από σήμερα και ένα φαγητό που είναι νηστίσιμο αλλά ταυτόχρονα πολύ νόστιμο είναι οι μελιτζάνες ιμάμ. Παραδοσιακά οι μελιτζάνες τηγανίζονται πριν τις γεμίσουμε κάτι που κάνει το φαγητό λίγο βαρύ, όμως εγώ αντικατέστησα αυτή τη διαδικασία -που κάνει και χάλια την κουζίνα στο τηγάνισμα εδώ που τα λέμε - με ψήσιμο της μελιτζάνας στο φούρνο. Το αποτέλεσμα δεν στερείται γεύσης, αντίθετα το κάνει και πιο ευκολοχώνευτο. Πάμε λοιπόν στα ενδότερα:

Υλικά
7-8 μελιτζάνες τσακώνικες
3 ώριμες μεγάλες ντομάτες
1/2 ματσάκι μαϊντανό
4-5 μέτρια κρεμμύδια κομμένα σε φέτες
1 ποτήρι κόκκινο ξηρό κρασί
λίγο κανέλα
4-5 σκελίδες σκόρδο
μια κουταλιά ζάχαρη
αλάτι, πιπέρι

Εκτέλεση
Πλένουμε τις μελιτζάνες και κόβουμε τα κοτσάνια. Αφαιρούμε λίγη φλούδα μπρος και πίσω  (για να πατήσει καλά στο ταψί) από την μελιτζάνα και τις βάζουμε σε ένα ταψάκι χαράσσοντας με το μαχαίρι κατά μήκος τους στο σημείο που  αφαιρέσαμε τη φλούδα 
Ρίχνουμε λάδι μέσα στην ρωγμή και επάνω από την κάθε μελιτζάνα και τις βάζουμε σε προθερμασμένο φούρνο (στους 200 βαθμούς με αέρα) να ψηθούν. Όταν δούμε ότι μαλάκωσαν καλά τις βγάζουμε και τις αφήνουμε στην άκρη.
Εντωμεταξύ φτιάχνουμε τη γέμιση.
Σοτάρουμε τα κρεμμύδια και τα σκόρδα στο λάδι μέχρι να σωθούν τα υγρά τους και να αρχίσουν να καραμελώνουν. Τα σβήνουμε με το κρασί και όταν εξατμιστεί το αλκοόλ ρίχνουμε την τριμμένη ντομάτα, τη ζάχαρη και το αλατοπίπερο. Αφήνουμε να βράσει καλά η ντομάτα (αν χρειαστεί προσθέτουμε και λίγο νεράκι) για να μαλακώσουν καλά-καλά τα κρεμμύδια (είναι πολύ σημαντικό να να μην κρατάνε τα κρεμμύδια) και λίγο πριν το τέλος προσθέτουμε τον μαϊντανό και την κανέλα. Τα βγάζουμε από τη φωτιά όταν θα έχει βράσει καλά και θα έχει μείνει το μείγμα της ντομάτας χωρίς υγρά. 
Γεμίζουμε με αυτό τις μελιτζάνες μας και στο τέλος πάνω από κάθε μελιτζάνα βάζουμε φέτες ντομάτας και πασπαλίζουμε με ρίγανη και θυμάρι.
Βάζουμε λίγο νεράκι στο ταψί και λίγο λάδι και τα φουρνίζουμε μέχρι να μαραθεί η ντοματούλα από πάνω στους 220 βαθμούς με αέρα.
Το φαγητό μας είναι έτοιμο!
Καλή επιτυχία και καλή όρεξη.
Μ.Μ

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Πορτοκαλένιοι λουκουμάδες

Λουκουμάδες υπάρχουν πολλοί. Με μέλι, ταχίνι, ζάχαρη, τυρί, σοκολάτα και ότι άλλο μπορείς και έχεις έμπνευση να βάλεις από πάνω. Σκέφτηκα όμως γιατί να μην βάλω και κάτι από μέσα για αλλαγή. Έφτιαξα λοιπόν λουκουμάδες και είπα αντί για νερό στη μαγιά να βάλω φρεσκοστυμμένο χυμό πορτοκάλι και λίγο ξύσμα από τη φλούδα. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό και τώρα πια σκέφτομαι τι άλλο θα μπορούσα να βάλω για να αρωματίσω τη ζύμη. Πραγματικά η λίστα όσο πάει και μεγαλώνει...
Ας δούμε όμως αυτούς για αρχή:


Υλικά (για 10-12 μεγάλους λουκουμάδες)
20γραμ. μαγιά φρέσκια
χλιαρό χυμό από 2 πορτοκάλια
λίγο ξύσμα πορτοκαλιού
μισό κουταλάκι ζάχαρη
μισό κουταλάκι αλάτι
λίγο χλιαρό νερό
αλεύρι για όλες τις χρήσεις, όσο πάρει


Εκτέλεση
Διαλύουμε τη μαγιά στο πορτοκαλόζουμο με το νερό και ρίχνουμε το αλάτι, τη ζάχαρη και το αλεύρι μέχρι να γίνει ένας πηχτός χυλός.
Αφήνουμε τη ζύμη σε ζεστό μέρος να φουσκώσει και όταν είναι έτοιμη βάζουμε το λάδι να κάψει καλά, πολύ καλά όμως και με ένα βρεγμένο κουτάλι παίρνουμε μια-μια κουταλιά και τη ρίχνουμε στο καυτό λάδι.
Τους γυρίζουμε να πάρουν χρώμα από παντού και τους βγάζουμε μόλις ροδίσουν πάνω σε απορροφητικό χαρτί να στραγγίξουν.
Σερβίρουμε με την επικάλυψη της αρεσκείας μας.
Αυτά τα απλά,
καλή επιτυχία και καλή όρεξη!
Μ.Μ

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Mανιταρόσουπα

Από χθες το απόγευμα μου καρφώθηκε η επιθυμία να φάω μανιταρόσουπα. Λίγο το κρύο που ήταν τσουχτερό, λίγο η πείνα (μάλλον πολύ η πείνα), αλλά και παράλληλα η αρχή της νηστείας που πάντα με προβληματίζει γύρω από τις κλασσικές σούπες (κοτόσουπα, κρεατόσουπα, ψαρόσουπα), με οδήγησαν στην λύση της μανιταρόσουπας. Έκανα μια σχετική έρευνα στο διαδίκτυο, διάβασα διάφορες συνταγές, νηστίσιμες και μη, και κατέληξα στην παρακάτω, βάζοντας τη δική μου πινελιά,  ομολογουμένως μεγάλη επιτυχία!


Υλικά
500γραμ. μανιτάρια άσπρα
2 πράσα
25γραμ. μαργαρίνη
ελαιόλαδο
1 ποτήρι λευκό κρασί
μοσχοκάρυδο
2 κουταλιές της σούπας αλεύρι
αλάτι
φρεσκοτριμμένο πιπέρι

για τη διακόσμηση:
λίγο μαϊντανό
μια κουταλιά κατίκι ή τυροκαυτερή

Εκτέλεση
Πλένουμε, καθαρίζουμε και ψιλοκόβουμε τα πράσα και μετά τα μανιτάρια. Σοτάρουμε τα πράσα στη μαργαρίνη και το ελαιόλαδο και αφού μαραθούν καλά, ρίχνουμε και τα μανιτάρια. Ανακατεύουμε μέχρι να βγάλουν όλα τα υγρά τους και να εξατμιστούν και τα σβήνουμε με το κρασί. Όταν εξατμιστεί καλά κι αυτό, ρίχνουμε το αλεύρι και ανακατεύουμε ζωηρά για λίγο, μετά ρίχνουμε ζεστό νερό και συνεχίζουμε το ανακάτεμα. Αλατίζουμε, πιπερώνουμε και ρίχνουμε και το μοσχοκάρυδο, ενώ ανακατεύουμε διαρκώς για να μην "πιάσει" στον πάτο.
Όταν δούμε ότι τα μανιτάρια μας μαλάκωσαν και είναι σχεδόν έτοιμα, έχουμε 2 επιλογές.
Ή αφήνουμε τη σούπα ως έχει, με τα κομματάκια των μανιταριών όλα μέσα ατόφια, ή αν θέλουμε λίγο πιο πηχτό και βελουτέ αποτέλεσμα, σουρώνουμε μερικά από αυτά (ή όλα για εντελώς βελουτέ) και τα πολτοποιούμε καλά στο μπλέντερ.
Σερβίρουμε σε ένα μπολ ή πιάτο και στο κέντρο αν δεν τη θέλουμε νηστίσιμη βάζουμε μια κουταλιά κατίκι ή τυροκαυτερή (που εγώ προτιμώ) και πασπαλίζουμε με λίγο μαϊντανό και μερικές σταγόνες ωμό ελαιόλαδο.
Αυτό ήταν,
Καλή επιτυχία και καλή όρεξη.

Μ.Μ

Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Σπιτικές παπαρδέλες με σπανάκι

Την πρώτη φορά που έκανα σπιτικά ζυμαρικά μου έκανε εντύπωση πως γίνεται, ένα απλό και εύκολο πιάτο, να γίνει το πιο δύσκολο και κοπιαστικό που έχεις κάνει! Βλέπετε ήθελε ζύμωμα 30λεπτά με το χέρι και σε μια ζύμη που καθόλου εύπλαστη δεν θα χαρακτήριζα...
Αυτή τη φορά, είπα να κάνω τη διαδικασία πιο εύκολη ζυμώνοντας στο μίξερ τη ζύμη αλλά βάζοντας ένα βαθμό πολυπλοκότητας παραπάνω στη ζύμη: να την χρωματίσω με σπανάκι! Και για γεύση και για χρώμα.
Έβαλα κάτω τα χαρτιά μου, τα υλικά μου και το κομπιουτεράκι και αφού πρόσθεσα, αφαίρεσα, διαίρεσα, έβγαλα από τη βασική συνταγή τις σωστές αναλογίες για να βγει το ζυμαρικό μου σωστό.

Και να που κατέληξα:


Υλικά
για τη ζύμη των ζυμαρικών
225γρ σιμιγδάλι ψιλό
95γρ αλεύρι σκληρό
75γρ σπανάκι βρασμένο, στυμμένο σε πουρέ
2 αυγά
45γρ νερό

για την γαρνιτούρα
1/2 πακέτο μανιτάρια φρέσκα
κουκουνάρι
ντομάτα λιαστή
1 σκελίδα σκόρδο
λάδι
αλάτι, πιπέρι, μοσχοκάρυδο
τριμμένο τυρί
1 ποτήρι κρασιού λευκό κρασί

Εκτέλεση
Ξεκινάμε με τη ζύμη -φυσικά- όπου βάζουμε μέσα στον κάδο του μίξερ (ή σε ένα μπολ αν δεν υπάρχει μίξερ που ζυμώνει) το σιμιγδάλι και το αλεύρι και στο κέντρο ρίχνουμε τα αυγά, το σπανάκι και το νερό και τα ανακατεύουμε και τα ζυμώνουμε μέχρι να ομογενοποιηθούν και να γίνουν μια ζύμη που θα είναι ελαστική. Για μισή ώρα. Κουράγιο.
Μετά αφήνουμε τη ζύμη να ξεκουραστεί στο ψυγείο για άλλη μισή ώρα και εμείς δεν ξεκουραζόμαστε αλλά ετοιμάζουμε την γαρνιτούρα.

Εγώ έφτιαξα για γαρνιτούρα μανιτάρια, κουκουνάρι και λιαστή ντομάτα.

Σοτάρουμε το σκόρδο λιωμένο, το κουκουνάρι και τα μανιτάρια μέχρι να πιούν τα υγρά τους και τα σβήνουμε με το κρασί.
Ρίχνουμε και την λιαστή ντομάτα κομμένη σε μικρά κομμάτια, και αλατίζουμε, πιπερώνουμε και βάζουμε και το μοσχοκάρυδο.
Μετά αφήνουμε στην άκρη αυτό, και πιάνουμε πάλι τη ζύμη.
Την χωρίζουμε σε 4 κομμάτια και πιάνουμε ένα-ένα και το ανοίγουμε σε φύλλο είτε με τον πλάστη, είτε με το ειδικό μηχάνημα για ζυμαρικά μέχρι να γίνει πάχος 1-2 χιλιοστά.
Αλευρώνουμε καλά και τις δύο επιφάνειες του φύλλου, το τυλίγουμε ρολό και το κόβουμε σε διαστήματα 3εκ. περίπου, ξετυλίγουμε τα κομμάτια και τα αφήνουμε σε ένα πιάτο μέχρι να τελειώσουμε με όλο το ζυμάρι.
Τα ρίχνουμε σε νερό αλατισμένο που βράζει, για όχι παραπάνω από 2-3 λεπτά.
Σουρώνουμε και τα ρίχνουμε στη γαρνιτούρα, ανακατεύουμε να πάει παντού το λάδι και τα υπόλοιπα υλικά, και σερβίρουμε σε πιάτο, πασπαλίζοντας με λίγο μαϊντανό και τριμμένο τυρί.
Καλή επιτυχία, καλό κουράγιο και καλή όρεξη!
Μ.Μ

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Σπανακοτυρόπιτα η μοσχοβολιστή!

Δύσκολα μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό μιας καλοψημένης σπανακοτυρόπιτας που μοσχοβολάει στο φούρνο! Ειδικά όταν το φύλλο είναι σπιτικό, χωριάτικο, τότε η γεύση απογειώνεται!

Υλικά
για τη ζύμη:
2 1/2 φλιτζάνια αλεύρι σκληρό κίτρινο
1 1/2 φλιτζάνι νερό χλιαρό
2 1/2 κουταλιές ελαιόλαδο
1 κουταλιά ξύδι άσπρο
λίγο αλάτι

για τη γέμιση:
1/2 κιλό σπανάκι φρέσκο
1 ματσάκι φρέσκα κρεμμυδάκια
άνηθος
250γρ. τυρί φέτα
αλάτι, πιπέρι, λάδι
1 κρόκος αυγού με λίγο νερό για άλλειμα
1 φλιτζανάκι σιμιγδάλι χοντρό

Εκτέλεση
Πλένουμε το σπανάκι και το τρίβουμε με αλάτι καλά να μαραθεί και να βγάλει τα υγρά του. Τα στύβουμε γερά με τα χέρια μας λίγα-λίγα και τα βάζουμε σε ένα μεγάλο μπολ. Ψιλοκόβουμε τα κρεμμυδάκια και τον άνηθο και τα βάζουμε κι αυτά μαζί με το σπανάκι, προσθέτουμε το πιπέρι και το λάδι και ανακατεύουμε. Μπορούμε να προσθέσουμε αν θέλουμε και μάραθο ή δυόσμο ανάλογα τα γούστα μας.
Σε μια λεκάνη ρίχνουμε το αλεύρι, κάνουμε μια λακκούβα στη μέση και προσθέτουμε το λάδι, το ξύδι, το αλάτι και φτιάχνουμε το ζυμάρι σε μια μαλακιά μπάλα. Το χωρίζουμε σε 8 ίσα κομμάτια και το σκεπάζουμε για να μην στεγνώσει.
Ανοίγουμε ένα-ένα τα φύλλα και τα στρώνουμε στο ταψί λαδώνοντας ανάμεσα.
Μόλις βάλουμε τα πρώτα 4, σταματάμε, βάζουμε τη γέμιση, ρίχνουμε το σιμιγδάλι παντού για να τραβήξει τα υγρά, και τρίβουμε απο πάνω χοντροκομμένο το τυρί με τα χέρια.
Συνεχίζουμε με τα άλλα 4 φύλλα .
Χαράζουμε την επιφάνεια σε κομμάτια, και την αλείφουμε με το αυγό.
Ψήνουμε στους 180 βαθμούς με αέρα, για μια ώρα περίπου μέχρι να πάρει ωραίο χρώμα και ελέγχουμε πάντα να έχει ψηθεί καλά και από κάτω.
Καλή επιτυχία και καλή όρεξη.
Μ.Μ



Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Το ψωμί... ψωμάκι!

Η αναζήτηση ενός καλού ψωμιού μπορεί να γίνει πολύ σοβαρή υπόθεση... Γιαυτό και γω για μεγάλο χρονικό διάστημα 2-3 ετών έχοντας ψάξει αρκετά σε φούρνους και πρατήρια, είχα καταλήξει να φτιάχνω το δικό μου ψωμί, ζυμωτό και παραδοσιακό, με προζύμι, χωρίς αρτοπαρασκευαστές, χωρίς εύκολες λύσεις. Η μόνη πολυτέλεια στην οποία ενέδωσα τελικά όταν έμεινα έγκυος και δεν μπορούσα να ζυμώνω με τα χέρια μου, ήταν ένα δυνατό μίξερ για να αντέχει να ανακατεύει τη ζύμη χωρίς να καίγεται το μοτέρ του...(και χωρίς να κουράζομαι εγώ)
Το πρόβλημα που συνήθως μου δημιουργούσε στο τραπέζι όταν το έβγαζα, ήταν οτι δύσκολα ξεκολλούσε κάποιος απο το ψωμί, για να δοκιμάσει το κυρίως γεύμα....

Υλικά (για ένα μεγάλο καρβέλι)

1 1/2 κιλό περίπου αλεύρι κίτρινο (σκληρό) βιολογικό
1 δόση προζύμι
2 κουταλιές της σούπας μέλι
1 κουταλιά της σούπας αλάτι
3 φλιτζάνια χλιαρό νερό

Εκτέλεση

Το προηγούμενο βράδυ "πιάνω" το προζύμι. Δηλαδή, σε ένα μπολ βάζω το προζύμι που έχω προμηθευτεί ή έχω κρατήσει από προηγούμενη φορά, διαλύοντάς το με 1 φλιτζάνι χλιαρό νερό. Προσθέτω αλεύρι ώσπου να γίνει ένας χυλός πηχτός. Το σκεπάζω και το αφήνω σε ζεστό μέρος για όλο το βράδυ να φουσκώσει.
Την άλλη μέρα, διαλύω το μέλι  και το αλάτι σε ζεστό νερό να λιώσουν καλά, και προσθέτω και ένα κρύο φλιτζάνι νερό, ώστε να έχουμε ένα χλιαρό μείγμα που δεν θα κινδυνέψει να καταστρέψει το προζύμι μας. Τα ρίχνω στον κάδο του μίξερ, μαζί με το προζύμι που έφτιαξα την προηγούμενη νύχτα, και προσθέτω λίγο-λίγο το αλεύρι ενώ αυτό αναδεύει, μέχρι να γίνει μια ζύμη ελαστική και μαλακή.
Αν δεν υπάρχει μίξερ, φυσικά η διαδικασία γίνεται με τα χέρια μέσα σε ένα μεγάλο μπολ.
Γύρω στα 10 λεπτά ζυμώματος με το μίξερ, 15 με τα χέρια και το αφήνουμε να ξεκουραστεί και να φουσκώσει ώσπου να γίνει διπλάσιο σε όγκο σε ζεστό μέρος, σκεπασμένο και κουκουλωμένο με πετσέτες και κουβέρτες. 
2-3 ώρες μετά, ανάλογα τη θερμοκρασία του χώρου και την δύναμη που θα έχει το προζύμι, το ζυμάρι φουσκώνει και το ξαναζυμώνουμε αυτή τη φορά όμως του δίνουμε και το σχήμα που θέλουμε στο ταψί που θα το ψήσουμε. Στρόγγυλο ή μακρόστενο, πάνω σε μια λαδόκολλα για να μην κολλήσει, το χαράζουμε ή το τρυπάμε στην επιφάνεια με ένα καλαμάκι για να μην σκάσει όπου θέλει αυτό στο ψήσιμο και ξανά το αφήνουμε να φουσκώσει σκεπασμένο με μια πετσέτα για καμιά ώρα. 
Εντωμεταξύ εμείς ετοιμάζουμε και τον φούρνο προθερμαίνοντάς τον στους 180 βαθμούς με αέρα και βάζουμε και ένα σκεύος με νερό στον πάτο του φούρνου για να διατηρεί υγρασία καθώς θα ψήνεται το ψωμί. Φουρνίζουμε όταν είμαστε έτοιμοι και για την πρώτη μισή ώρα στους 180, και μετά αφαιρούμε το νερό και συνεχίζουμε στους 200 για άλλη μισή ώρα περίπου μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια και το ψωμί να ψηθεί καλά. Το καταλαβαίνουμε αν όταν το βγάλουμε από το φούρνο κάνει τον χαρακτηριστικό κούφιο ήχο όταν χτυπήσουμε τον πάτο του.
Το αφήνουμε να κρυώσει σε μια σχάρα πάνω, και κόβουμε για να φάμε κατά βούληση!
Καλή επιτυχία και καλή όρεξη. 
Μ.Μ

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

Πληγούρι με κρέας

Την συνταγή αυτή, την έμαθα απο την γιαγιά μου που την έμαθε απο τη μάνα της, που ήταν μικρασιάτισσα. Δεν είναι απο τις συνταγές που κερδίζουν με την εμφάνιση, σίγουρα δεν "στήνεται" καλά σε γκουρμέ τραπέζι αλλά κερδίζει με την υπέροχη γεύση της!
Είναι λίγο εμπειρικες οι αναλογίες, ποτέ η γιαγιά μου δεν μουδωσε ακριβείς δοσολογίες υλικών τις ανακάλυπτα μόνη μου με το "μάτι".
Πάμε λοιπόν στο ζουμί:

Υλικά

1/2 κιλό χοιρινή πανσέτα
1 κούπα πληγούρι αποφλοιωμένο
1 φλυτζανάκι του καφέ κριθαράκι
3 ντομάτες ώριμες για σάλτσα
1 κουταλιά της σούπας πελτέ ντομάτας
λίγο κανέλα
αλάτι, λάδι

Εκτέλεση

Κόβουμε το κρέας σε μπουκίτσες αλατοπιπερώνουμε και το σωτάρουμε σε λίγο λάδι να ροδίσει. Τρίβουμε τις ντομάτες και τις ρίχνουμε μόλις πάρει χρώμα το κρέας, μαζί και τον πελτέ και νερό (περίπου 1 λίτρο),αλάτι και λίγο κανέλα και το αφήνουμε να βράσει για να μαλακώσει το κρέας και να βράσει και η ντομάτα.
Σε ένα μικρό τηγανάκι βάζουμε λίγο λάδι και ρίχνουμε μόλις κάψει το κριθαράκι. Το ανακατεύουμε και το βγάζουμε απο τη φωτιά μόλις πάρει σκούρο χρώμα. Προσοχή αρπάζει εύκολα, μην καεί.
Οταν βράσει καλά το κρέας μας, ρίχνουμε και το κριθαράκι μέσα στην κατσαρόλα.
Εντωμεταξύ έχουμε πλύνει καλά το πληγούρι μας (θέλει 3-4 νερά) και το έχουμε να περιμένει απο την αρχή της διαδικασίας. Το προσθέτουμε μετά το κριθαράκι και τα αφήνουμε όλα μαζί να βράσουν, περίπου 10-15 λεπτά, ή ωσπου να δοκιμάσουμε και να δούμε οτι έβρασαν (αν χρειαστεί να προσθέσουμε νερό, γιατί στην πορεία το ήπιε το πληγούρι, προσθέτουμε βρασμένο)
Λίγο πριν σωθεί εντελώς το νερό εφόσον το πληγούρι έχει γίνει, και ενώ είναι ακόμα αρκετά ζουμερό το φαγητό, το αποσύρουμε απο τη φωτιά και το αφήνουμε σε κρύο μάτι να κρυώσει γιατί τραβάει κιάλλο και καλό είναι να μην είναι εντελώς στεγνό στο σερβίρισμα.
Καλή επιτυχία και καλή όρεξη.
Μ.Μ

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

Ρίνα αχνιστή

Υλικά (για 2 άτομα)

1/2 κιλό ρίνα
2-3 φρέσκα κρεμμυδάκια
1 σκελίδα σκόρδο
1 λεμόνι
1 κουταλιά μουστάρδα
λάδι
μαϊντανό
μάραθο

Εκτέλεση

Σωτάρουμε το κρεμμυδάκι και το σκόρδο στο λάδι να μαραθούν και τα σβύνουμε με το λεμόνι.
Προσθέτουμε λίγο νεράκι και μόλις πάρει βράση, διαλύουμε τη μουστάρδα και βάζουμε το ψάρι που πριν έχουμε κόψει σε κομμάτια και το έχουμε αλατοπιπερώσει.
Το αφήνουμε να βράσει στο ζουμί σε μέτρια φωτιά και σε κάποια φάση το γυρίζουμε κιόλας, μέχρι να εξατμιστεί το νερό και να μείνει με το λάδι και το λεμονάκι του. (περίπου 10-15 λεπτά)
Λίγο πριν το τέλος βάζουμε και τα μυρωδικά (μάραθο, μαϊντανό) για να μη χάσουν το άρωμά τους.
Αυτό ήταν.
Καλή όρεξη και καλές βουτιές στο ζουμάκι!

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Συκωτάκια τηγανητά!

Οταν ήμουν μικρή το φαγητό που δεν μπορούσα με τίποτα να φάω ήταν το συκώτι. "Μπλιαχ!"
Μεγαλώνοντας όμως διαπίστωσα οτι τηγανιτό με μπόλικο λεμονάκι μπορεί να γίνει "μμμμ!"
Τον τελευταίο καιρό, άρχισα να το μαρινάρω πριν το τηγανίσω και έγινε ακόμη πιο εξαιρετικό!
Ενώ σήμερα, που πήγα να πάρω το αλεύρι για το τηγάνισμα (για όλες τις χρήσεις) είδα οτι δεν είχα, και η μόνη μου λύση ήταν να το αλευρώσω με αλεύρι που έχω για χωριάτικο ψωμί. Ενα σκληρό, βιολογικής φίρμας κίτρινο αλεύρι.
Το αποτέλεσμα ήταν να γίνουν τα πιο νόστιμα συκωτάκια ever!!! Τόσο τραγανά απ'έξω και μαλακά μέσα δεν είχα ξαναδοκιμάσει! Λουκούμια σκέτα!
Να λοιπόν όλη η συνταγή:

Υλικά
1 κιλό συκώτι μοσχαρίσιο φρέσκο
Δεντρολίβανο
Κόκκινο ξηρό κρασί
Λάδι
Αλάτι
αλεύρι σκληρό (εγώ έβαλα το biofarma)

Eκτέλεση

Απο βραδύς ή νωρίς το πρωί έκοψα σε λεπτές φέτες τα συκώτια και τα έστρωσα σε ένα τάπερ που κλείνει, βάζοντας ενδιάμεσα λάδι, κρασί, δεντρολίβανο και αλάτι και τα άφησα στο ψυγείο.
Οσο περισσότερο μείνουν στη μαρινάδα, τόσο πιο καλά.
Τα αλεύρωσα κατευθείαν απο το τάπερ και τα τηγάνισα σε καυτό λάδι, τα έβαλα σε απορροφητικό χαρτί αμέσως, και είναι έτοιμα!
Αν κολλήσει (που θα κολλήσει) το δεντρολίβανο πάνω στο συκωτάκι, μην το βγάλετε! Δίνει εξαιρετικό άρωμα στο τηγάνισμα, και στο στόμα!
Καλή επιτυχία και καλή όρεξη.
Μ.Μ.

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Χίλιες και μια ... πίτσες!

Οταν γνώρισα τον άντρα μου, και έφτασε η Σαρακοστή (πιο πριν δεν με απασχολούσε η νηστεία), αυτό που περισσότερο μου έλειπε ήταν να φάω μια νόστιμη πίτσα.
Οι νηστήσιμες που έβρισκα σε κάποιες πιτσαρίες ήταν επιεικώς απαράδεκτες, και κάτι έπρεπε να κάνω γιαυτό.
Οταν λοιπόν, βρήκα στο σούπερ μάρκετ φυτικό κίτρινο τυρί, είπα να φτιάξω τη δική μου πίτσα.
Είχε μεγάλη επιτυχία και απο τότε, η περίοδος της νηστείας έχει ένα λόγο να είναι πιο λαχταριστή:
Να λοιπόν ο λόγος:

Υλικά
για τη ζύμη:
1 φλυτζάνι τσαγιού χλιαρό νερό
30γρ. μαγιά φρέσκια
1 κοφτό κουταλάκι αλάτι
1 κοφτό κουταλάκι ζάχαρη
1/2 φλυτζάνι τσαγιού ελαιόλαδο
όσο πάρει αλεύρι για όλες τις χρήσεις.

για την επικάλυψη και τη σάλτσα:
1 ντομάτα σε λεπτές φέτες (ξεσποριασμένες)
1 κρεμμύδι σε ροδέλες
10 φέτες φυτικό κίτρινο τυρί
μισό πακέτο μανιτάρια φρέσκα
πατέ ελιάς ή ελιά σε φέτες
1 πράσινη πιπεριά
500γραμ. σάλτσα ντομάτας
λίγο σκόρδο
βασιλικό
λάδι

Εκτέλεση

Δυαλύουμε τη μαγιά στο χλιαρό νερό και προσθέτουμε λίγο αλεύρι να γίνει χυλός σαν αυτό για λουκουμάδες. Αφήνουμε τη ζύμη να φουσκώσει, ανοιχτή σε μπωλ, μέσα στο φούρνο που είναι στους 50βαθμούς, σκεπασμένη με πετσέτα , μέχρι να διπλασιαστεί περίπου σε όγκο (περίπου 25 λεπτά).
Εντωμεταξύ ετοιμάζουμε τη σάλτσα ντομάτας.
Βράζουμε σάλτσα, λίγο σκόρδο, βασιλικό, αλάτι και λάδι μέχρι να γίνει μια πηχτή σάλτσα. Αν μας περισέψει φτιάχνουμε ωραία μακαρονάδα ναπολιτέν την άλλη μέρα.
Μολις φουσκώσει η ζύμη, προσθέτουμε το λάδι, το αλάτι και τη ζάχαρη, και όσο αλεύρι χρειαστεί ωστε να γίνει μια ζύμη μαλακιά, λεία που να μην κολλάει στα δάχτυλα.
Ορισμένες φορές βάζω και λίγο λιωμμένο σκόρδο και λίγη ρίγανη μέσα στη ζύμη για περισσότερο άρωμα.
Ξαναβάζουμε το ζυμάρι στο φούρνο όπως πριν μέχρι να διπλασιαστεί σε όγκο, και εντωμεταξύ κόβουμε τα λαχανικά.
Οταν φουσκώσει το στρώνουμε στο ταψί μας που έχουμε βάλει κάτω αντικολλητικό χαρτί (ή λάδι αλλά γίνεται πιο λαδερή). Πρώτα βάζουμε λίγη σάλτσα, μετά το τυρί και μετά τα υπόλοιπα υλικά εδώ και κει όπως γίνεται στην πίτσα.
Αλατίζουμε λιγάκι απο πάνω γιατί αυτό το τυρί δεν είναι αλμυρό, και στάζουμε και λίγες σταγόνες λάδι.
Ψήνουμε για 25 λεπτά στους 200βαθμούς με αέρα, όσπου να ροδίσει η πίτσα.
Εννοείται πως και εκτός νηστείας αυτή κάνω μόνο που δεν βάζω φυτικό τυρί αλλά κανονικό και ότι άλλο αλλαντικό θέλω. Ομως τότε, δεν προσθέτω καθόλου αλάτι.
Καλή επιτυχία και καλή όρεξη.
Μ.Μ

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

Κουλουράκια λαδιού

Τα συγκεκριμμένα κουλουράκια τα φτιάχνω εδώ και 20 χρόνια! Τα ανακάλυψα σε ένα βιβλίο συνταγών και έκανα ορισμένες παραλλαγές και βελτιώσεις. Εκτός απο την κλασική συνταγή, τα δοκίμασα σήμερα με φρουκτόζη και η υφή τους άλλαξε ριζικά! Εγιναν πιο αφράτα και λίγο ξέφυγαν απο την συμπαγή μορφή που συνήθως έχουν. Εγώ πάντως όποτε τα κάνω και με όποιο τρόπο, στο τέλος τα βάζω μέσα σε τάπερ που κλείνει για να διατηρηθούν μαλακά και να μην ξεραθούν.
Ορίστε λοιπόν η συνταγή:

Υλικά για τη βασική συνταγή

1 ποτήρι νερού καλαμποκέλαιο
1 ποτήρι νερού ζάχαρη (ή φρουκτόζη)
1 ποτήρι νερού φρέσκο χυμό πορτοκάλι
αλεύρι για όλες τις χρήσεις (γύρω στο κιλό, ανάλογα με το πόσο μεγάλο θαναι το ποτήρι του νερού στα υγρά)
χυμό απο μισό λεμόνι
1 κοφτό κουταλάκι σόδα
1 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ
ξύσμα πορτοκαλιού-λεμονιού

αυγό για το άλειμμα (χωρίς αυτό, η συνταγή είναι νηστίσιμη)
(οι παραλλαγές που μπορεί κανείς να κάνει, αφορούν στο να προσθέσει εναλλακτικά μαστίχα, τζίντζερ, κάρδαμο, βανίλια, αφαιρώντας το ξύσμα δίνοντας έτσι διαφορετικό αρωμα κάθε φορά στα κουλουράκια)

Εκτέλεση

Δυαλύουμε τη σόδα στο χυμό λεμονιού, και την ανακατεύουμε με το πορτοκάλι, το λάδι, τη ζάχαρη, το ξύσμα (ή τα άλλα μπαχαρικά). Ρίχουμε το μπέικιν στο αλεύρι και σιγά σιγά το ενσωματώνουμε και αυτό στο μείγμα ώσπου να γίνει μια ζύμη μαλακιά που να πλάθεται εύκολα και να μην κολλάει στα δάχτυλα.
Πλάθουμε τα κουλουράκια σε επιθυμητό σχήμα (εγώ προτιμώ τις κλασικές πλεξούδες εκτός κιαν κάνω τα Χριστούγεννα με φορμίτσες και γλάσο σχεδιάκια) τα αλείφουμε με το αυγό και τα ψήνουμε στον αέρα στους 170 βαθμούς στη μέση του φούρνου για 13-15 λεπτά ανάλογα πόσο δυνατός είναι ο φούρνος σας.
Οταν κρυώσουν τα κλείνουμε σε μπωλ και είναι πάντα έτοιμα και λαχταριστά!
καλή όρεξη και καλή επιτυχία.
Μ.Μ

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Ψαρόσουπα της μερακλούς!


Υλικά:
1 κεφάλι απο σολομό Νορβηγίας φρέσκο
1 μικρή φέτα σολομό
1 μεγάλο μπακαλιάρο φρέσκο
8-10 γαρίδες μέτριες
2-3 πατάτες
3 καρότα
σέλινο
κρεμμύδι
πολύ λίγο σκόρδο
λάδι, αλάτι


και για το αυγολέμονο:
1 αυγό
2 λεμόνια
1 κοφτή κουταλιά αλεύρι

Εκτέλεση
Πλένουμε τα ψάρια μας και τα βάζουμε στην κατσαρόλα με νερό να βράσουν. Μόλις πάρουν βράση τα ξαφρίζουμε καλά και όταν δούμε οτι βράσανε τα βγάζουμε με προσοχή με μια τρυπητή κουτάλα και σουρώνουμε το ζουμί να μη μείνει κανένα κοκκαλάκι μέσα.
Εντωμεταξύ έχουμε καθαρίσει τα καρότα, πατάτες, κρεμμύδι, σέλινο και σκόρδο, τα έχουμε κόψει μικρά κομμάτια και τα ρίχνουμε μέσα στο ζουμί απο τα ψάρια μαζί με το λάδι και το αλάτι τους να βράσουν πολύ καλά.
Εμείς ωσπου να βράσουν αυτά ξεκοκκαλίζουμε τα ψάρια προσεκτικά. Απο το κεφάλι του σολομού κρατάμε ότι μας αρέσει να φάμε, και τις γαρίδες τις καθαρίζουμε εντελώς. Τον μπακαλιάρο τον ξεκοκκαλίζουμε κιαυτόν καλά και κρατάμε το ψαχνό.
Το κεφάλι του σολομού δίνει την περισσότερη νοστιμιά στη σούπα μας γιαυτό και είναι σημαντικό να το έχουμε βάλει.
Μόλις τα λαχανικά έχουν βράσει παρα πολύ καλά, ξεχωρίζουμε μερικές πατάτες και καρότα και τα αλέθουμε στο multi για να χειλώσουμε το ζουμί.
Μετά φτιάχνουμε και το αυγολέμονο και ενσωματώνουμε και τα υπόλοιπα υλικά μαζί.
Η σούπα μας παίρνει μια πολύ ωραία σομόν απόχρωση γιαυτό και μου αρέσει να τη λέω και "pink ψαρόσουπα!"
Σερβίρουμε με λίγο (ή πολύ) φρεσκοτριμμένο πιπέρι, και απολαμβάνουμε το πιάτο μια κρύα χειμωνιάτικη μέρα!
καλή σας όρεξη!

Μ.Μ.