Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

Κοτόπουλο με λευκό κρασί και philadelphia

Ένας εύκολος και πολύ νόστιμος τρόπος για να φάει κανείς κοτόπουλο, τρυφερό και ζουμερό, χωρίς να ασχοληθεί πολύ πάνω απο την κατσαρόλα αλλά με την προϋπόθεση οτι θα το ξεκινήσει νωρίς γιατί θέλει αργό ψήσιμο σε πολύ χαμηλή φωτιά.



Υλικά

4 μπούτια κοτόπουλο ή κοπανάκια
3 μεγάλα καρότα
4-5 πατάτες κομμένες σε μπαλάκια ή κυβάκια
1 ποτήρι λευκό κρασί
2 κουταλιές της σούπας τυρί κρέμα philadelphia
1 μικρή κονσέρβα μανιτάρια (προεραιτικό)
λίγο γάλα
Αλάτι, πιπέρι

για γαρνιτούρα
αμπελοφάσουλα σαλάτα με λαδολέμονο

Εκτέλεση

Πλένουμε και καθαρίζουμε τα μπουτάκια και τα κόβουμε στη μέση αν είναι ολόκληρα ή τα αλατίζουμε κατευθείαν αν είναι κοπανάκια.
Τα βάζουμε στην κατσαρόλα χωρίς λάδι, και κλείνουμε το καπάκι και τα βάζουμε να σιγοψηθούν σε πολύ χαμηλή φωτιά (σε μια κλίμακα απο το 1-9 εγώ το βάζω στο 3).
Τα ξεχνάμε και ασχολούμαστε με το καθάρισμα και το κόψιμο των υπολοίπων λαχανικών.
Κόβουμε τα καρότα σε λεπτές ροδέλες και τις πατάτες στο σχήμα που επιθυμούμε (στην προκειμένη περίπτωση, μπαλίτσες με το ειδικό εργαλείο).
Όταν δούμε οτι το κοτόπουλο έχει αρχίσει να βγάζει τα υγρά του και να σιγοβράζει, ρίχνουμε πρώτα τα καρότα και λίγο αργότερα τις πατάτες και τελευταία τα μανιτάρια και τα αφήνουμε να βράσουν όλα μαζί με κλειστό καπάκι στην κατσαρόλα στην ίδια αρχική θερμοκρασία.
Οταν δούμε οτι έβρασαν τα λαχανικά και το κοτόπουλο έχει πια ψηθεί, ρίχνουμε το κρασί στην κατσαρόλα και δυναμώνουμε λίγο τη φωτιά να πάρει βράση με ανοιχτό καπάκι για να εξατμιστεί το αλκοολ.
Τέλος διαλύουμε το τυρί κρέμα με λίγο γάλα για να γίνει ένας χυλός και το ρίχνουμε στην κατσαρόλα κι αυτό και τα αφήνουμε μέχρι να δέσει η σάλτσα και να χυλώσει.
Στο τέλος τρίβουμε λίγο φρεσκοτριμμένο πιπέρι απο πάνω για άρωμα.

Για την γαρνιτούρα, βράζουμε σε αλατισμένο νερό τα αμπελοφάσουλα και τους προσθέτουμε μετά λάδι και λεμόνι.



Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

Tα δικά μου μακαρόν!

Όταν πριν ενάμιση χρόνο πήρα απόφαση να ασχοληθώ με την ζαχαροπλαστική και έψαχνα υλικά στους προμηθευτές, βρέθηκα μπροστά σε ένα πακέτο αμυγδαλόσκονη που μου φάνηκε ενδιαφέρουσα. 
Χωρίς να ξέρω γιατί, την πήρα και την έβαλα στο ντουλάπι. Τότε, έλεγα ότι κάποια στιγμή θα φτιάξω marzipan για διακοσμητικά στα cupcakes, πράγμα που ως τώρα ακόμα δεν έχω κάνει. Πιάστηκα με την ζαχαρόπαστα και η αμυγδαλόσκονη έμεινε στο ντουλάπι μου μέχρι την ημερομηνία λήξης της. 

Πριν μερικούς μήνες διάβασα για τα μακαρόν. Όλοι είχαν να λένε τα καλύτερα, ήταν άκρως εντυπωσιακά σε εμφάνιση με όλα τα χρώματά τους και από γεύσεις...απεριόριστα! Φυσικά μου κέντρισαν το ενδιαφέρον αλλά δίσταζα να δοκιμάσω γιατί όλοι τόνιζαν πόσο σχεδόν αδύνατο είναι να τα πετύχεις. Φυσικά αυτό δε με σταμάτησε εντέλει, και ξαναπήγα στο ίδιο μαγαζί και αγόρασα ξανά ένα πακέτο αμυγδαλόσκονης αυτή τη φορά αποφασισμένη να το χρησιμοποιήσω.

Η έρευνα για την πιο αποτελεσματική συνταγή ξεκίνησε. Οι δοκιμές ακολουθούν η μία πίσω από την άλλη και το αποτέλεσμα κάθε φορά με εκπλήσσει και περισσότερο! Εχω πάθει μακαρονομανία!!!!

Πάρτε μια ιδέα από δυο γεύσεις που έκανα τελευταία, η μία είναι μακαρόν σοκολάτας με γέμιση πραλίνα φουντουκιού, και η άλλη μακαρόν καφέ με γέμιση εσπρέσο. 

Μμμμμ!!! Και το καλό στη φωτογράφηση είναι οτι μετά μπορείς να φας τα εκθέματα!
Τρέχω να φτιάξω και καφεδάκι για συνοδεία!